ΒΙΒΛΙΑ... ΒΙΒΛΙΑ...

 

ΒΙΒΛΙΑ... ΒΙΒΛΙΑ...

ΓΙΑ ΤΑ ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΜΠΛΟ ΝΕΡΟΥΔΑ.

 

ΓΙΑ ΤΑ ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΜΠΛΟ ΝΕΡΟΥΔΑ...

... γράφει η Κωνσταντίνα Κορρυβάντη στη σημερινή ΕΠΟΧΗ.

ΑΡΑΓΚΟΝ!

 

LOUIS ARAGON

 

OH ! LA GUITARE

 

Oh ! la guitare oh la guitare en sa gorge est mon cœur enclos
Moi qui ne fus qu'un chien bâtard je n'ai vécu que de sanglots
Oh la guitare quand on aime et l'autre ne vous aime pas
Qu'on fasse taire le poème entendez-moi pleurer tout bas
Sur la guitare la guitare

 

Oh!  la guitare oh la guitare elle fait nuit mieux que la nuit
Les larmes sont mon seul nectar tout le reste n'est que du bruit
Oh la guitare pour le rêve oh la guitare pour l'oubli
Le verre à quoi la main le lève à l'âge où l'on dort dans les lits
Sans la guitare la guitare

 

Oh ! la guitare ma guitare il me la faut pour que je croie
À ce triste air à ce triste art qui m'aide à mieux porter ma croix
Oh la guitare du calvaire oh la guitare sans tes yeux
Brûlez ma voix brûlez mes vers oh la guitare d'être vieux
Guitare guitare guitare

ΑΡΑΓΚΟΝ!

 

LOUIS ARAGON

 

CANTIQUE DES CANTIQUES

 

J'ai passé dans tes bras l'autre moitié de vivre

Quand dans le jour premier entre les dents d'Adam
Dieu mit les mots de chaque chose
Sur sa langue ton nom demeura m'attendant
Comme l'hiver attend la naissance des roses

O ma lèvre hirondelle

Je suis comme celui qui vint sur la colline
Et prit une perdrix dans ses mains par hasard
Il est là ne sachant que faire de sa chance
Ah que la plume est douce et cette peur qui bat.

Ne me parle de la mer

A moi qui t'ai toute la vie chantée
Ne me parle pas de ta mère
A moi qui t'ai toute la vie portée

D'un tournant la forme masquée
Ton visage dans l'autre sens
Ton pas ta voix tout m'est absence
Tout m'est un rendez-vous manqué.

Ce double mystère parmi
Les connaissances triomphantes
Ma femme sans fin que j'enfante
Au monde par qui je suis mis.

ΒΙΒΛΙΑ... ΒΙΒΛΙΑ...

 

ΒΙΒΛΙΑ... ΒΙΒΛΙΑ...

ΚΡΙΤΙΚΗ ΓΙΑ ΤΑ ΑΠΑΝΤΑ ΤΟΥ ΠΑΣ

 

ΚΡΙΤΙΚΗ ΓΙΑ ΤΑ ΑΠΑΝΤΑ 

ΤΟΥ ΟΚΤΑΒΙΟ ΠΑΣ

από τον Αναστάση Βιστωνίτη

εδώ

ΤΟ ΑΗΧΟ ΓΑΛΑΖΙΟ

 

JEAN ARP

 

ΤΟ ΑΗΧΟ ΓΑΛΑΖΙΟ

 

Μπορώ επιτέλους να εγκαταλείψω τούτη τη χώρα τη γεμάτη θορύβους.

Αμέτρητα μαστίγια πλαταγίζουν, άλλοτε κατά μόνας, άλλοτε όλα από κοινού. Και πλαταγίζουν αδιάκοπα μέρα και νύχτα.

Ένας μανιασμένος άνεμος φυσάει ασταμάτητα. Βαράει τη μεγαληγορία των σημαιών και των λαβάρων της χώρας και γεννά κροταλίσματα.

Σ’ όλα αυτά προστίθεται και η αλλόκοτη συνήθειά του να ζουπάει συνεχώς κάτι τεράστιες σακούλες γεμάτες αέρα μέχρι να κάνουν μπαμ και να σκάσουνε. Ο άνεμος αδειάζει με κάτι ανάρμοστους βορβορυγμούς τις σακούλες που σκίζονται και γίνονται κουρέλια.

Μα πώς τα κατάφερα κι έφτασα εγώ σε τούτη τη χαζή, τη γεμάτη θορύβους χώρα;

Τώρα περνάω τα σύνορα, συνοδευόμενος από διάφορα ηλίθια, δημαγωγικά τραγούδια.

Τρέχω. Επιτέλους τρυπάω τα πέρατα και μπαίνω στο άηχο της νοσταλγίας γαλάζιο.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής

Η ΗΛΙΚΙΑ Η ΑΣΤΡΑΠΗ ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟ ΦΥΛΛΟ

 

JEAN ARP

 

Η ΗΛΙΚΙΑ Η ΑΣΤΡΑΠΗ ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟ ΦΥΛΛΟ

 

η ηλικία έχει χέρια με βέλη

η ηλικία είναι φυτό

που μιλάει σαν άλλο γυμνό πουλί

και στήνει συνέχεια ολόφωτες ξόβεργες

ο κεραυνός μεγαλώνει πάνω σε χέρι γυμνό

ο κεραυνός μιλάει για την αόμματη ηλικία

και χαιρετάει τα γυμνά τα βέλη

που έρχονται γραμμή απ’ την καρδιά του κενού

το χέρι είναι άσπρο σαν φτερό φυτού

το χέρι είναι λευκό σαν φύλλο πουλιού

το χέρι κουβαλάει μια καμπάνα που κοιμάται

την φέρνει απ’ το αμίλητο διάστημα

και προσγειώνεται σ’ έναν κεραυνό κοιμώμενον

το φύλλο είναι καρδιά άναυδη

το φύλλο ξεχνάει ότι κοιμάται

μιλάει σαν άδεια καμπάνα

και ξυπνάει τ’ άσπρα πουλιά

που έχουν πιαστεί σε κάποια της ηλικίας ξόβεργα

τα φύλλα ανταλλάσσουν μάτια

τα φύλλα είναι λευκά

σαν την ηλικία το φως και το διάστημα

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

ΒΙΒΛΙΑ... ΒΙΒΛΙΑ...

ΒΙΒΛΙΑ... ΒΙΒΛΙΑ...

ΣΤΗΝ ΑΛΛΗ ΠΛΕΥΡΑ

 

FRANCIS PICABIA

 

ΣΤΗΝ ΑΛΛΗ ΠΛΕΥΡΑ

 

Έτσι όπως κάθομαι στου νερού τη σκιά

η μελαγχολική ιδέα με πιάνει και με παρασύρει

προς τις εποχές του αριστερού χεριού.

Τα πουλιά δεν σταματούν ειμή μόνο για να θρηνήσουν!

Το τρομακτικότερο όλων είναι

ότι θα πεθάνετε σε μικρά-μικρά κομμάτια

και στο λάθος μέρος της ζωής,

κρατώντας το κεφάλι στα χέρια σας, εντελώς ασκόπως.

Πάρτε ένα χρωματιστό ποτήρι,

ρίξτε μέσα τρεις σταγόνες ψύχους,

και θα έχετε το άρωμα τού μετέπειτα.

Σε κανέναν μην είστε ευγνώμονες·

αυτοί που επιζούν είναι οι δολοφόνοι.

Ο δε θάνατος είναι η οριζόντια προέκταση

ενός τεχνητού ονείρου,

καθώς η ζωή δεν είναι επαληθεύσιμη.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

ΒΙΒΛΙΑ... ΒΙΒΛΙΑ...

 

ΒΙΒΛΙΑ... ΒΙΒΛΙΑ...

ΡΑΧΑΤ ΛΟΥΚΟΥΜ

 

FRANCIS PICABIA

 

ΡΑΧΑΤ ΛΟΥΚΟΥΜ

 

Όλο αναποδιές μου τυχαίνουν σε απόκρημνες και εντελώς γυμνές πλαγιές, όπου

Δίχως φούστα αναστοχάζονται οι αναπηδήσεις τη θάλασσα

Για να με φιλήσουν ηδονικά σαν νά ’μαι εγώ μπουκέτο

Ενώ μου αποκοιμίζει τα μικρά μου δάκρυα τα γεμάτα όπιο

Η επιστήμη η αχανής, αυτός ο χαρακτηριστικός τύπος

Φεγγαρίσιου μανδαρίνου, που του δείχνω κι εγώ

Το ρούχο μου που μοιάζει με χαρταετό βουτηγμένον σε μέλι παγωμένο.

Το έγραψα στην μεταμορφωμένη κλίνη του καλοκαιριού

Να θωπεύεις τα στήθη ξανά και ξανά και πάλι

Στο κλειστό μουσείο

Κάτω από ρούχα σαν μπόγο και όλο πλισέδες

Που γίνονται έπειτα στο εκκρεμές ψιμύθιο.

Του αλκοόλ ο σταυρός πάνω στον γαλάζιο ποιητικό λαιμό

Μου ξυπνάει έναν φράχτη όλο φανάρια,

Μια  φοβερή πιρουέτα

Χορευτική επάνω στην πίστα

Στο σιωπηλό απρόοπτο κάποιας άδειας αλέας

Όπου και βρίσκομαι εγώ στο βουνό με τις υπερήφανες γυναίκες

Τις ίσαμε τον λαιμό τους σμιλεμένες.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

Ο ΑΓΝΩΣΤΟΣ

 

JACQUES BARON

 

Ο ΑΓΝΩΣΤΟΣ

 

Έλεγε Τα χείλη μου είναι τσαμπιά σταφυλιών τερατώδη

πάνθηρες που τραγουδάνε

πιο γλυκά κι απ’ τα πουλιά τα τόσο γλυκά κι ευγενικά του λόφου

κι από τους αιμόφυρτους ταύρους των μεγάλων μαύρων σύννεφων

Έλεγε

Έχω μές στο στήθος μου

απέραντα δριμύτατα κύματα

ανάμεσα στων μεγάλων ημερών τα πανέμορφα άνθη

Φώναζε Μαρία

ένα κοριτσάκι που εκουβάλαγε λαχανικά

Έλεγε και ξανάλεγε

Παπαρούνα είμαι

και κάθε πρωί το κατάχλομο ξυπνώ γαλάζιο των θηρίων

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

Ο ΗΛΙΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΦΩΣ

 

JACQUES BARON

 

Ο ΗΛΙΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΦΩΣ

 

Ο ήλιος και το φως

στην πραγματικότητά τους προφανώς  ω της ζωής μορφές εσείς

Γυναίκες της ζωής ολάκερης

Τα ωδικά πτηνά δεν έχουν σωπάσει ίσαμε τώρα

 

Ίσαμε τώρα ευλογήστε ω τύμπανα τα πάθη και τον πόνο

των γυναικών κατά χιλιάδες

που μεθυσμένες και συνεπαρμένες

θ’ ακολουθήσουν με κόμες φλεγόμενες τούτες τις αιώνιες γυναίκες

 

Ο τάφος της Ρόζας Λούξεμπουργκ είναι κλειστός

Ω τάφε όπου η αναπτρεπτική των ψυχών μας άνοιξη

ξεχύνει τους έρωτές της και την πραγματικότητά της όλη

Ένας τάφος είναι κλειστός και τόσοι άλλοι μισάνοιχτοι

Μαγεμένα περιστέρια θα πάνε να πάρουν τα όπλα

με θεσπέσια και τελείως ελεύθερα χέρια

 

Φωτεινά των βημάτων σου χνάρια ω τέλεια γυναίκα

Θ’ ακολουθούμε πάντοτε εμείς

Θαύμα της πίστης

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

ΚΡΙΤΙΚΗ ΓΙΑ ΤΑ "ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ" ΤΟΥ ΝΕΡΟΥΔΑ

 

ΚΡΙΤΙΚΗ ΓΙΑ ΤΑ "ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ" ΤΟΥ ΝΕΡΟΥΔΑ

εδώ